Συνηθίζουν τα τραπεζικά ιδρύματα, για δική τους και μόνο προστασία, να απαιτούν να συνυπογράφουν και εγγυητές τις δανειακές συμβάσεις πάσης φύσεως. Συγγενικά πρόσωπα, συνήθως ή καλοί φίλοι των οφειλετών προστρέχουν να εγγυηθούν για τους αρχικούς οφειλέτες, προκειμένου οι τελευταίοι να λάβουν κάποιο στεγαστικό (ή επισκευαστικό) δάνειο ή δάνειο με ανοιχτή πίστωση, να εκδώσουν πιστωτική κάρτα, να αγοράσουν αυτοκίνητο, να τους δοθεί παράταση αποπληρωμής, να μην καταγγελθεί το αρχικό δάνειο ή σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση η Τράπεζα «πιέζει» τον αρχικό δανειολήπτη και απαιτεί από αυτόν περαιτέρω διασφαλίσεις ή ακόμα τον «απειλεί» ότι θα καταγγείλει την αρχική σύμβαση, απαιτώντας το σύνολο του χρέους. Συναινούν οι εγγυητές ακόμη και σε εγγραφή προσημείωσης υποθήκης επί ακινήτων τους, προκειμένου να εξασφαλισθούν οι απαιτήσεις των Τραπεζών έναντι των αρχικών οφειλετών. Μάλιστα, υποκρύπτονται στα συμφωνητικά που υπογράφονται καταχρηστικοί, συνήθως, όροι, με τους οποίους δεσμεύονται οι εγγυητές και σε περίπτωση που ο αρχικός οφειλέτης αδρανήσει ή δε μπορέσει να καταβάλει οποιοδήποτε ποσό στις Τράπεζες, πρέπει τότε να το εξοφλήσουν οι εγγυητές, αφού έχουν αναλάβει την υποχρέωση!!!!!!!
Είναι αλήθεια τα πράγματα τόσο δεσμευτικά για τους εγγυητές? Υπάρχει περίπτωση σωτηρίας? Η απάντηση είναι πως ναι. Οι εγγυητές δεν είναι απροστάτευτη απέναντι στα αδηφάγα τραπεζικά ιδρύματα. Τόσο το εθνικό μας δίκαιο όσο και οι ενσωματωμένες στην εθνική μας νομοθεσία οδηγίες του συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης προστατεύουν τους εγγυητές σε συμβάσεις δανείων, πιστωτικών καρτών κ,λπ. εξίσου με τους πρωτοφειλέτες. Όσοι πολίτες έχουν συμβληθεί ως εγγυητές σε κάποιο δάνειο, μπορούν να καταγγείλουν μονομερώς τη σχετική σύμβαση, στην περίπτωση που έχουν πέσει θύματα πλάνης [ άρθρο 140 ΑΚ] ή εξαπάτησης [ άρθρο 147 ΑΚ] κατά την υπογραφή της. Σχετικές επίσης είναι οι διατάξεις των άρθρων 847 ΑΚ, 388 ΑΚ αναλογικά και 288 ΑΚ [συναλλακτική καλή πίστη] και 868ΑΚ.
Με τη βοήθεια εξειδικευμένων δικηγόρων της BCLA μπορούν οι πολίτες να αντιταχθούν απέναντι σε οποιαδήποτε τράπεζα απειλεί τα δικαιώματα τους. Απευθυνθείτε στο εξειδικευμένο τμήμα της BCLA για την υποστήριξη των συμφερόντων σας.
Για παράδειγμα, ένας πολίτης μπορεί να αποδεσμευτεί από τις υποχρεώσεις του εγγυητή στην περίπτωση που οι αρμόδιοι τραπεζικοί υπάλληλοι τον είχαν διαβεβαιώσει ότι η υπογραφή του θα είχε καθαρά τυπικό χαρακτήρα. Το ίδιο μπορεί να συμβεί εάν είχε διακοπεί η επικοινωνία του με το βασικό οφειλέτη και δεν είχε ενημέρωση για την πορεία της σύμβασης ή δεν υπέγραψε ποτέ τροποποίηση ή ρύθμισή της. ( Σχετική νομολογία: ΕφΑθ 4307/2006, 173/2014 Ειρ. Σικυώνος, ΜονΠρωτΚορίνθου 341/2015).
Επιπλέον πρέπει να σημειωθεί ότι η τράπεζα οφείλει να επιδεικνύει επιμέλεια στις συναλλαγές της με τον εκάστοτε πελάτη της. Γι’ αυτό και μπορεί να κατηγορηθεί για παράνομη συμπεριφορά όταν δεν προνοεί για τα συμφέροντα του, δεν τον ενημερώνει επαρκώς και δεν πράττει όπως απαιτούν η καλή πίστη και τα συναλλακτικά (κατά τη διάταξη του άρθρου 8ν.2251/1994, όπως ισχύει μετά το άρθρο 10 παρ. 3 ν. 3587/2007). Εξυπακούεται ότι οι συγκεκριμένες υποχρεώσεις της τράπεζας αφορούν και τους εγγυητές της σύμβασης.
Με βάση τα παραπάνω, ο κύριος οφειλέτης ή ο εγγυητής, μπορεί να αξιώσει αποζημίωση, λόγω της παράνομης και καταχρηστικής συμπεριφοράς της τράπεζας. Αυτό μπορεί να γίνει στις περιπτώσεις που έλαβε δάνεια, για τα οποία δεν είχε ενημερωθεί επαρκώς από τους αρμόδιους τραπεζικούς υπαλλήλους ή δεν ήταν σε θέση να κατανοήσει τους ειδικότερους όρους και τις νομικές συνέπειές τους. Επειδή τα δάνεια αυτά έχουν ιδιαίτερα δυσμενείς επιπτώσεις και για τον πρωτοφειλέτη και για τον εγγυητή, ή συμπεριφορά της τράπεζας μπορεί να είναι καταχρηστική, όταν κινείται νομικά εναντίον τους, σε περίπτωση έστω και μικρής καθυστέρησης. (Σχετική νομολογία: Απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου της 9ης Νοεμβρίου 2016 σχετικά με την υπόθεση C-42/15 «Προδικαστική παραπομπή-Οδηγία 2008/48/ΕΚ- Προστασία των καταναλωτών-Συμβάσεις καταναλωτικής πίστεως», ΑΠ 1315, ΑΠ 835/2015, ΜΕφΑθ 676/2016 (ΔΕΕ 5/2016 684, ΜΕφΑθ 1403/2015, ΠΠρΘες 19932/2009, ΜΠρΘες 11397/2007).
Ο ίδιος ο εγγυητής, λοιπόν μπορεί να ζητήσει την απαλλαγή του αφού η προστασία του καταναλωτή επεκτείνεται και στον εγγυητή. Μέσα άμυνας (ανακοπή σε διαταγή πληρωμής εις βάρος του κ.λπ.) και επίθεσης (εξώδικη καταγγελία, αναγνωριστική αγωγή κ.λπ.) έχει πολλά στη διάθεσή του (πάντα με τη βοήθεια και τη συμβουλή ειδικευμένων στο αντικείμενο αυτό δικηγορικών γραφείων), έχει κάθε ένας που έχει παράσχει προσωπική ή και εμπράγματη ασφάλεια επί πιστωτικής χορηγήσεως. Ο εγγυητής λοιπόν μπορεί να προσφύγει στη δικαιοσύνη, όπου με ορθό χειρισμό να εκμεταλλευθεί και να προτείνει όλα τα επιχειρήματά του (πλάνη, καταχρηστικοί όροι σύμβασης κ.λπ.). Μπορεί να στηριχθεί επίσης στο σκεπτικό πλήθους τελεσίδικων και αμετάκλητων αποφάσεων, θετικών υπέρ δανειοληπτών( και κατ’ επέκταση και υπέρ των εγγυητών των σχετικών συμβάσεων). Δεν πρέπει να αμελήσει, αν χρειαστεί, να αναζητήσει και αυτόνομη προστασία (εφόσον πληρούνται στο πρόσωπό του οι προϋποθέσεις υπαγωγής), αν ο πρωτοφειλέτης υπαχθεί στο Νόμο Κατσέλη.
Η BCLA έχει απαλλάξει πλήθος εγγυητών από σχετικά βάρη, τα οποία ηθελημένα ή και με πλανημένη αντίληψη είχαν επωμισθεί. Είμαστε στη διάθεσή σας!
