Η ποιότητα στις υπηρεσίες υγείας αποτελεί πρωταρχικό μέλημα του εκάστοτε υγειονομικού οργανισμού και συστήματος υγείας. Τα τελευταία χρόνια οι έρευνες των υπηρεσιών υγείας στρέφονται ολοένα και περισσότερο στο ζήτημα της διασφάλισης της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών. Η αξιολόγηση και η βελτίωση της ποιότητας απασχολούσαν τους ανθρώπους από την αρχαιότητα, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Όρκο του Ιπποκράτη (5ος αιώνας π.Χ), που
αποτελεί μέχρι σήμερα κώδικα καλής πρακτικής, ηθικής και δεοντολογίας.
Ωστόσο τα πράγματα στην Ελλάδα, όσον αφορά τον τομέα υγείας και τις παροχές που αυτός προσφέρει φαίνεται να έχουν πάρει την κατιούσα. Σε επονείδιστη εξαθλίωση έχει φθάσει για τη χώρα μας η λειτουργία του δημόσιου συστήματος υγείας. Σε αντίθεση με αυτά που πιστεύουμε οι περισσότεροι από εμάς, οι ελλείψεις στα δημόσια νοσοκομεία δεν εντοπίζονται μόνο στα σεντόνια, τις μαξιλαροθήκες ή τις γάζες αλλά κυρίως στο ανθρώπινο δυναμικό. Γιατροί και νοσηλευτές γερνούν. Έχουν ‘καεί’ από την πολλή δουλειά ενώ εκείνοι που θα μπορούσαν να πάρουν τη θέση τους βρίσκονται σε κλινικές του εξωτερικού. Από την αρχή της κρίσης έως σήμερα 18.000 γιατροί έχουν εγκαταλείψει την Ελλάδα για να δουλέψουν σε κάποια χώρα του εξωτερικού. Η συντριπτική τους πλειοψηφία είναι νέοι οι οποίοι είτε ματαβαίνουν σε χώρες του εξωτερικού για να κάνουν την ειδικότητα τους είτε είναι ήδη ειδικευμένοι και αναζητούν ένα καλύτερο περιβάλλον σε πιο εξελιγμένα συστήματα υγείας. Κανείς δε μπορεί να καταλογίσει άδικο στους νεαρούς επιστήμονες όταν έχει γνώση της τραγικής κατάστασης που επικρατεί σήμερα στα Ελληνικά νοσοκομεία.
Μιλώντας με παραδείγματα, ο πρώτος μας σταθμός είναι το νοσοκομείο του Ρεθύμνου. Το ιατρικό προσωπικό εκεί φθάνει να πραγματοποιεί βάρδιες 32 ωρών(! )με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην πνευματική τους διαύγεια και παρέχοντας μη ιατρικά σωστές υπηρεσίες υγείας. Οι ίδιοι οι γιατροί διατείνονται ότι οι εφημερίες είναι επικίνδυνες. Το νοσοκομείο Ρεθύμνου, σύμφωνα πάντα με το ίδιο το προσωπικό, δε θα αντέξει να λειτουργήσει πάνω από ένα εξάμηνο.. Γιατροί και νοσηλευτές εργάζονται ακόμη και σε αργίες χωρίς να πληρώνονται προκειμένου να υποστηρίξουν την παραπαίουσα κατάσταση. Αλλά για πόσο? Οι εφημερίες είναι επισφαλείς με τους ειδικευόμενους να καλούνται να πάρουν περισσότερες αποφάσεις από αυτές που τους αναλογούν, ελλείψει προσωπικού. Οι γιατροί του Γενικού Νοσοκομείου Ρεθύμνου δε μπορούν πια να καλύπτουν, παρά μόνο εθελοντικά, επάξια τις εφημερίες, κάτι που δεν είναι πλέον εφικτό! Πολλές βάρδιες μένουν ακάλυπτες είτε από ειδικευμένο είτε από ειδικευόμενο ιατρικό προσωπικό, σε έναν νομό που δε διαθέτει εναλλακτική λύση σε δευτεροβάθμιο επίπεδο ιατρικής περίθαλψης. Το νοσοκομείο Ρεθύμνου είναι μια απτή απόδειξη του ότι τα μνημόνια και οι περικοπές οδηγούν τη δημόσια υγεία σε συνθήκες κατάρρευσης.
Μια άλλη περίπτωση παρόμοια αλλά λιγότερο ηχηρή αποτελεί το νοσοκομείο Ζακύνθου. Χρειάστηκε δυστυχώς να έρθει στην επιφάνεια το πρόβλημα που αντιμετωπίζει το εν λόγω νοσοκομείο μέσα από την τραγική είδηση του χαμού μιας 42χρονης μητέρας μετά από επέμβαση ρουτίνας. Η μητέρα δύο παιδιών υποβλήθηκε σε επέμβαση για αφαίρεση λάμας από το πόδι στο νοσοκομείο του νησιού όμως λίγες ώρες μετά το χειρουργείο άρχισε να αισθάνεται έντονη αδιαθεσία και διακομίστηκε εσπευσμένα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών όπου άφησε την τελευταία της πνοή. Αν και αρχικά η αιτία θανάτου είχε αποδοθεί σε ενδονοσοκομειακή λοίμωξη κάτι τέτοιο δεν έχει αποσαφηνιστεί με τον σύζυγο της 42χρονης να δηλώνει «Κάποιος έχει ευθύνη. Δεν ξέρω αν έχει το νοσοκομείο ή οι γιατροί ή τα φάρμακα. Κάποιος έχει την ευθύνη». Από την πλευρά του ο Υποδιοικητής της 6ης Υγειονομικής Περιφέρειας, Δημήτρης Καστακιώτης, αναφέρει πως «δεν προκύπτει αυτή τη στιγμή ενδονοσοκομειακή λοίμωξη». Από τη διοίκηση του νοσοκομείου αποφασίστηκε να μην πραγματοποιηθούν άλλα χειρουργεία ενώ στο νησί έφτασε και κλιμάκιο του ΚΕΛΠΝΟΟ όπου θα πραγματοποιήσει ελέγχους.
Επόμενος σταθμός μας το νοσοκομείο Παπαγεωργίου στη Θεσσαλονίκη. Εκεί εργαζόμενοι καταγγέλλουν ότι υπάρχουν 400 κενά: 135 γιατροί, 198 νοσηλευτικό προσωπικό και άλλες ειδικότητες. Επιπροσθέτως, ο ΕΟΠΥΥ χρωστά στο Νοσοκομείο 210.000.000 ευρώ ενώ το ίδιο το Νοσοκομείο χρωστά στους προμηθευτές 15.000.000 ευρώ. Συνεχίζοντας την απαρίθμηση της
ντροπής, 10 από τις 20 κλίνες στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας είναι κλειστές ενώ κλειστές παραμένουν και οι 8 από τις 14 αίθουσες χειρουργείων. Άλλη μια ενδεικτική περίπτωση της κατάστασης αποτελεί το νοσοκομείο Φλώρινας, όπου η χειρουργική κλινική λειτουργεί με δυο επικουρικούς ιατρούς ενώ το νοσοκομείο έχει απομείνει με έναν μόλις παιδίατρο, με αποτέλεσμα η κλινική να εφημερεύει μόνο μια φορά την εβδομάδα και να μην εκτελούνται τοκετοί. Στο νοσοκομείο της Νάουσας δε, ο αξονικός τομογράφος δε λειτουργεί, έκλεισε η Μαιευτική κλινική λόγω έλλειψης ιατρών ενώ κλειστή παραμένει 15 ημέρες το μήνα η Παιδιατρική.
Διαρκές μοιάζει το πισογύρισμα για τη δημόσια υγεία στην Ελλάδα με το φαινόμενο να επεκτείνεται σε όλη τη χώρα. Τόσο σε νοσοκομεία της πρωτεύουσας όσο και της περιφέρειας τα ράντζα της ντροπής που συχνά κατακλύζουν διαδρόμους νοσοκομείων επιβεβαιώνουν την κατάσταση που περιγράφουμε. Και δυστυχώς καλείται η κοινωνία να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να διεκδικήσει αυτό που της αναλογεί: το δικαίωμα της για μια ζωή με αξιοπρέπεια πριν να είναι πολύ αργά..
