Είναι γνωστό πλέον σε όσους έχουν ασχοληθεί με το θέμα, πως οι ρυθμίσεις σε κόκκινα δάνεια φαντάζουν άθλος. Πολλοί είναι οι δανειολήπτες που ενώ έχουν κάνει όλα τα κατάλληλα βήματα , έχουν καταθέσει όλα τα έγγραφα και όλα τα απαιτούμενα φορολογικά στοιχεία, δεν τους έχει δοθεί η ρύθμιση, με αποτέλεσμα να οδηγούνται σιγά σιγά σε αδιέξοδο.
Ειδικά μιλώντας για εκείνα τα νοικοκυριά ή τις επιχειρήσεις που έχουν ενταχθεί σε κρατικά προγράμματα στήριξης, προβλέπεται πως θα αντιμετωπίσουν δυσκολίες όταν πια λήξει η επιδότησή τους. Συγκεκριμένα, ενώ δεν θα έχουν την επιπλέον βοήθεια, είτε θα πληρώνουν τις δόσεις τους, είτε θα πρέπει να επιστρέψουν στο κράτος ολόκληρη την επιδότηση που λάμβαναν τόσο καιρό.
Από την άλλη μεριά, δεν φαίνονται πιο τυχεροί όσοι για κάποιο λόγο δεν εντάχθηκαν σε αυτά τα προγράμματα. Θα έχουν τώρα να αντιμετωπίσουν την απώλεια της πρώτης τους κατοικίας. Να σημειωθεί πως πολλοί από αυτούς βρίσκονται σε στάδιο αναμονής λήψης ρύθμισης από τους χρηματοδοτικούς φορείς. Όσοι δε, έχουν λάβει αυτές τις ρυθμίσεις, δυσκολεύονται να εκπληρώσουν τις προϋποθέσεις καθώς τα ποσά των προκαταβολών φαίνονται γιγαντιαία.
Τι λοιπόν ευθύνεται για αυτήν την κατάσταση;
Ενώ εδώ και καιρό έχουν συσταθεί μοντέλα και προτάσεις, όπως για παράδειγμα ο νόμος 4738/2020, ο οποίος προβλέπει συν τοις άλλοις την προστασία της πρώτης κατοικίας, αυτό φαίνεται να ισχύει μόνο για όσους εντάσσονται στην κατηγορία των “ευάλωτων νοικοκυριών”. Όλοι οι υπόλοιποι, οδηγούνται βάσει του νόμου αυτού στο να κηρύξουν πτώχευση. Ενώ λοιπόν η πτώχευση προτάσσεται σαν λύση, και αυτή απ’ ότι φαίνεται έχει τις παγίδες της για κάποιον που δεν γνωρίζει τι να περιμένει.
Υποθετικά, όταν κάποιος εκκινεί την διαδικασία πτώχευσης, πρέπει να συσταθεί ένας ειδικός φορέας τον οποίο ο δανειολήπτης θα εκμισθώνει, ώστε παράλληλα να του δίνεται μία κρατική επιδότηση. Ταυτόχρονα, εκείνος θα μπορεί να “νοικιάζει” την πρώτη του κατοικία μέχρις ότου να μπορέσει να την αγοράσει εκ νέου.
Στην πράξη όμως αυτό το σενάριο δεν φαίνεται ακόμα να είναι λειτουργικό καθώς οι εταιρείες διαχείρισης είναι κάθε άλλο παρά πρόθυμες να κάνουν τις απαραίτητες ρυθμίσεις. Όταν όντως αυτές γίνουν, ο δανειολήπτης επί των πλείστων καλείται να πληρώσει εφάπαξ τις προτεινόμενες καταβολές ώστε να μπορεί να τις ακολουθήσει.
Εάν πάλι έχει προηγηθεί μεταβίβαση του “κόκκινου” δανείου από την τράπεζα σε κάποιο Fund, υποθετικά προβλέπεται όχι μόνο ρύθμιση, αλλά και κούρεμα του χρέους. Ούτως ή άλλως, τα Funds εξαγόρασαν τα δάνεια από τις τράπεζες σε πολύ χαμηλή τιμή για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Δεν είναι ανήκουστο όμως πλέον το να ζητάνε από τους δανειολήπτες να πληρώσουν ποσά που στη πράξη θα τους δώσουν πολλές φορές παραπάνω και από 100% κέρδος!
Ο νόμος 4640/2019 από την άλλη, που και αυτός αφορά την αντιμετώπιση των κόκκινων δανείων, ως προς την τραπεζική διαμεσολάβηση, δεν έχει ακόμα ακολουθηθεί από τις τράπεζες. Για την ακρίβεια, μόνο μία εκ των πολλών πληροί αυτήν την στιγμή τις προδιαγραφές για να τον ακολουθήσει. Ουσιαστικά, όταν διαμεσολαβούν οι τράπεζες δίνεται στον δανειολήπτη και στους πιστωτές η δυνατότητα να συμφωνήσουν πάνω σε μία συγκεκριμένη λύση, βιώσιμη για όλες τις μεριές. Αυτή θα είναι μόνιμη και μακροχρόνια με σκοπό να εξασφαλιστεί η πληρωμή από μεριάς του δανειολήπτη και κατά συνέπεια η επιστροφή του κεφαλαίου στην τράπεζα.
Η διαδικασία εξωδικαστικής ρύθμισης οφειλών είναι μακροχρόνια και επιφυλάσσει πολλούς κινδύνους. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο οφείλουν οι ενδιαφερόμενοι να έχουν τον πιο ικανό και ενημερωμένο σύμμαχο στο πλάι τους. Στην BCLA Δικηγορική Εταιρεία ο στόχος μας είναι να σας βοηθήσουμε να εξέλθετε του χρέους σας με έναν τρόπο ταχύ αλλά πάνω απ’ όλα βιώσιμο.
Ένα επιτυχημένο πλάνο πτώχευσης, ή μία κατάλληλη ρύθμιση οφειλών, είναι το Α και το Ω για την απόκτηση μιας δεύτερης ευκαιρίας.
Ελάτε να τα σχεδιάσουμε μαζί, επικοινωνήστε μαζί μας.
